Ik hou van hardlopen.
Vroeger liep ik een paar keer per week, meestal op blote voeten, ook in de winter. Door mijn zwangerschap en de daarmee verbonden bekkenbodem-spierproblemen ging de lol er wel een beetje vanaf. Vanochtend vond ik het na 2 jaar wel weer tijd om het eens te gaan proberen. Mezelf een beetje uitdagen.
Als ik ga hardlopen, dan stip ik mijn route nooit van te voren uit. Ik heb wel een idee: de natuur in, over de heuvels of bij het water, maar hoe ver en waar ik precies ga rennen, dat beslis ik altijd op het moment van een wegkruising. En volg ik daarin altijd mijn gevoel.
Nu ik dit zo schrijf, realiseer ik me dat dit overeen komt met mijn algehele levensfilosofie. Het is hoe ik tot nu toe de beste beslissingen in mijn leven heb genomen: altijd in het moment, gericht op het proces. Ik heb nooit een duidelijk doel of droom gehad waar ik naartoe werkte. Ik vind vooral belangrijk dat ik leuk vind wat ik doe en dat de keuze op dat moment goed voelt.
Nou, precies zo ga ik dus hardlopen. En als ik dan een afslag kies en dat betekent een langere route, dan heb ik ook super zin in die uitdaging. Het is een kans om mijn grenzen te verleggen, te groeien.
Toen ik vanochtend weer voor zo’n kruising stond en er heel kort mijn hoofd bijhaalde, moest ik denken aan een recente podcast van Kim Munnekom en de uitspraak van haar tennistrainer: “balanceer op het randje, maar zorg dat je er niet vanaf valt.” Het was bedoeld voor tennis, maar is inderdaad ook een levensmotto, en een ondernemersmentaliteit zoals Kim uitlegt.
Wat ik met hardlopen fijn en logisch vind, wordt eng als ik het vertaal naar andere keuzes in mijn leven.
Vorige week heb ik via De Nieuwe Gevers een project gevonden dat ik wel gaaf vind. Helaas ben ik me heel bewust van de grenzen van mijn eigen kennis, en ben ik over het algemeen ook iemand die heel goed alle beren op de weg ziet. Ik vind dat echt een kwaliteit, ik zie het grote plaatje en waar iets in de soep kan lopen. Dat helpt bij het uitwerken van ideeën en oplossingen, omdat je weet waar je rekening mee moet houden, maar… ik laat me er nog te vaak door beperken in plaats van uitdagen. Zo twijfel ik bijvoorbeeld erover het project te gaan doen, omdat ik weet dat ik het met mijn huidige kennis niet voor 100% zou kunnen uitvoeren. En tegelijk weet ik ook, dat me kan vastbijten aan dat soort puzzels tot ik een oplossing heb gevonden.
Toen klikte er weer iets.
Vandaag kies ik de uitdaging, de groei. Het is spannend, zeker als het over een belofte naar iemand anders toe gaat. Maar het klopt echt wat ze zeggen: groei in het ondernemerschap is gelijk aan je persoonlijke groei. En laat die nou precies net buiten je comfortzone plaatsvinden, precies op het randje.
Beetje eng.
Photo by Emma Simpson on Unsplash
